Դավիթ Սարկիսյան

Այս ամիս այցելել ենք հետաքրքիր տղեր։

Մոնումենտ

Կենտրոն

Աջափնյակ

Դիպլոմային նախագիծ

«Մխիթար Սեբաստացի» կրթահամալիրի քոլեջ

Դիպլոմային աշխատանք

Մասնագիտություն՝ «Լուսանկարչական գործ»

Թեմա՝ Քաղաքային լուսանկարչություն

Ուսանող՝ Դավիթ Սարկիսյան Տիգրանի

Ղեկավար՝ Սուսան Ամուջանյան

ԲՈՎԱՆԴԱԿՈՒԹՅՈՒՆ

Ներածություն
Քաղաքային լուսանկարչության պատմությունն ու ծագումը
Քաղաքային լուսանկարչության հեղինակներն ու հիմնադիրները
Քաղաքային լուսանկարչության ժամանակակից միտումները
Օգտագործված գրականության ցանկ

Ներածություն
Թեմայի ընտրությունն ու արդիականությունը։ Քաղաքային լուսանկարչություն ժանրը ուսումնասիրել եմ դեռ երկրորդ կուրսում։ Այն իմ լուսանկարչության ուսումնառության ծրագրի մի մասն էր կազմում։ Սկզբում ինձ չէր հաջողվում հաղթահարել վախերս ու անհանգստության զգացումը, երբ պիտի փողոցում կամ հանրային այլ վայրերում նկարեի մարդկանց․ ինձ անհանգստացնում էր այն անսպասելի արձագանքը, որը կարող էին նրանք տալ։ Սակայն ժամանակի ընթացքում ինձ հաջողվեց հաղթահարել այդ դժվարությունները։ Այն դարձավ իմ ամենա սիրած ժանրերից մեկը։ Այդ է պատճառը, որ որպես դիպլոմային նախագծի թեմա ընտրեցի դա։ Բացի այն, որ պարբերաբար նկարում էի քաղաքի տարբեր հանրային վայրերում, նաև ուսումնասիրել եմ քաղաքային լուսանկարչության պատմությունն ու ժանրում աշխատած դասական լուսանկարիչների։ «Իմ հերոսները» լուսանկարչական շարքի հերոսները երևանցիներն են, որոնց իմ տեսախցիկը ֆիքսել է իրենց ամենօրյա և պարզ գործողությունների մեջ։

Աշխատանքի նպատակը և խնդիրները
Նախագծի խնդիրներն են՝
Ուսումնասիրել քաղաքային լուսանկարչության ժառանգությունը
Զարգացնել լուսանկարչական կարողությունները

Քաղաքային լուսանկարչություն

Քաղաքային լուսանկարչության առաջացումը կապված է լուսանկարչության ծննդի հետ։ ֆրանսիացի լուսանկարիչ Անրե Կարտե Բրեսոնի շնորհիվ այն ստացավ իր անվանումը և հստակ սկզբունքները։ Քաղաքային «street» լուսանկարչության երկու կարևորագույն սկզբունքներն են՝
1․ «Ազնիվ կադր» հասկացողությունը, որը ենթադրում է, որ ոչ մի միջամտություն չպետք է արվի կադրում։
2․Նկարահանման պահ, որի խնդիրն է ֆիքսել գործողության կամ իրադարձության ամենակարևոր պահը։
Քաղաքաին լուսանկարչությունը իրկանացվում է հանրային վայրերում, փողոցներում։ Քաղաքային լուսանկարչությունը կարող է պարզ թվալ, բայց իրականում շատ բան կա դրա մեջ, և նախնական ուսուցումը կարող է որոշ ժամանակ տևել: Քաղաքային լուսանկարչությունը կենտրոնանանում է մարդկանց վարքի, իրավիճակների վրա՝ դրանով իսկ արձանագրելով մարդկանց պատմությունը: Քաղաքային լուսանկարչությունը կարիք չունի բացառապես մարդկանց ցուցադրել կադրում: Քաղաքային լուսանկարչությունը հասկանալու արդյունավետ միջոց է դիտել քաղաքային մեծ լուսանկարիչների աշխատանքը, տեսնել, թե ինչպես են դրանք տարբերվում յուրաքանչյուրից և փորձել հասկանալ, թե ինչ են նրանք ձգտում պատկերել: Օրինակ Կարտե Բրեսոնը նկարահանման ժամանակ ամեն ինչ անում էր որ մարդիկ իրեն նկատեն, իսկ Ուիլյամ Էգլսթոնն նկարում էր այն ժամանակ որտեղ կադրում մարդիկ չկային։
Հեղինակներ՝
1․Անրի Կարտե Բրեսոն
2․Ռոբերտ Ֆրանկ
3․Ուիլյամ Էգելսթոն

Աջափնյակ

Կենտրոն

Քաղաքային լուսանկարչություն նախագծի շրջանակներում շաբաթը մեկ անգամ աշխատում ենք այս ժաներում՝ ընտրելով Երևանի տարբեր վարչական շրջաններ։ Լուսանկարիչների խմբով այցելեցինք կենտրոն համայնք։ Արդյունքում ստացվեց այս ֆոտոշարքը։

Կարտե Բրեսոն

Անրի Կարտիե Բրեսոն,ֆրանսիացի լուսանկարիչ, 20-րդ դարի ամենահայտնի լուսանկարիչներից մեկը, ֆոտոռեպորտաժի և ֆոտոլրագրության ստեղծողը։

Նկարչությամբ հետաքրքրվել է դեռ պատանեկությունից։ 1913 թվականի դեկտեմբերին Անրին հանդիպեց իր հորեղբոր՝ Լուիին, նկարիչ, ով նրան ծանոթացրեց արվեստի աշխարհին։ Ցավոք, նրա հորեղբայրը մահացավ 1915 թվականին, բայց Անրին շարունակեց հետևել նրա խորհրդին։ Սովորել է նկարիչ Անդրե Լոտի արվեստանոցում։ Կարտիե-Բրեսսոնը որպես լուսանկարիչ իր ակնառու հմտության մեծ մասը պարտական է որպես նկարիչ և գրաֆիկ նկարիչ իր կրթությանը:

1930 թվականին, գեղանկարչության և գրաֆիկայի ուսումը սկսելուց հետո, մեկնել է Աֆրիկա։ 1932 թվականին վերադառնալով Ֆրանսիա՝ նա որոշում է իրեն նվիրել լուսանկարչությանը։ Նա շատ տպավորված էր Էժեն Աթժեի և Անդրե Կերտեսի կողմից արված մի քանի լուսանկարներով, բայց ամենաշատը նրան ոգեշնչել է լուսանկարչական արվեստը «Լիբերիա» անունով հայտնի լուսանկարից, որն արվել է Մարտին Մունկաչիի կողմից 1929 կամ 1930 թվականներին և տպագրվել 1931 թվականին արվեստի ամսագրում։ «Գրաֆիկա և արհեստներ» (ֆրանս. Arts et Métiers Graphices)։ Կադրում պատկերված էին երեք սևամորթ դեռահասների, որոնք մերկ վազում էին դեպի Տանգանիկա լճի ալիքները (Տանզանիա): Նա գովեց լուսանկարի էսթետիկան և հիացմունքով գրեց. Սա կարելի է անել տեսախցիկով!!” Նրա խոսքով՝ միայն նա է մեծ ազդեցություն ունեցել իր վրա և վճռորոշ դարձել իր կյանքում։ Տեսնելով նրան՝ նա որոշում է կենտրոնանալ լուսանկարչության վրա, քանի որ այս կադրն օգնեց նրան հասկանալ, որ «լուսանկարչությունը կարող է ֆիքսել հավերժությունը մեկ ակնթարթում»։ Նույն թվականին Մարսելում նա ձեռք բերեց նորություն այն ժամանակվա շուկայի համար՝ Leica տեսախցիկ, թեթև փոքր ֆորմատի տեսախցիկ, որը վերջապես թույլ տվեց նրան ձեռք բերել անհրաժեշտ հմտություն այն լուսանկարչության մեջ, որին նա հակված էր: