Պատասխան․
Ժամանակին շատ մեղքերի տեր մի իշխան գնում է Հովհան Օձնեցու մոտ՝ խոստովանության։
Իշխանն ասում է․
—Հա ՛յր սուրբ, մինչև ծնկներս խրվել են իմ մեղքերի մեջ, իմ վերջը ինչպե՞ս կլինի։
Հովհան Օձնեցին հարցնում է․
—Երբևէ բարություն արե՞լ ես, ո ՛րդի։
—Իհարկե արել եմ ,—ասում է իշխանը,—մեր եկեղեցու պատը փլվել էր, շինեցի, աղքատներին դատարկ չեմ թողել, մենակ քո վանքին քառասուն գլուխ ոչխար և երինջ եմ մատաղ արել, էլ ո՞րը ասեմ։
—Է՜,— ասում է Հովհան Օձնեցին,— մարդ ինչքան ապրում է, և՛ մեղք է գործում, և՛ բարություն է անում, մեկ շատ է անում, մեկ՝ քիչ։ Քո մեղքերը, քո բարությունները վերջանում են քո մահվան հետ։