The term “photography” appeared in 1839. It was simultaneously and independently applied by two astronomers. the Englishman John Herschel and the German Joan Heinrich von Medler.
The invention of photography was made possible by the combination of several discoveries. Ancient Chinese philosopher Mo Tzu as early as B.C. In the 5th century, he described the effect of the obscure chamber. Later, in the 4th and 5th centuries, Greek mathematicians Aristotle and Euclid independently described a similar device. Artists began using the device as early as the Middle Ages to create perspective paintings, and the obscura chamber was widely known as the “dark room” among Renaissance painters.
The oldest surviving photograph, taken using camera obscura technology, is dated 1826 and is known as “View from the Window of Le Grasse”.
Throughout the history of photography, many image acquisition technologies have appeared, often significantly different from each other and providing very different results.
Traditional photography.

The most common method of photography is the creation of a two-dimensional image with the help of a photographic apparatus. At the same time, the objective constructs a real image of the objects located in its field of view on a flat photoreceptor, for which the photographic plate, photographic tape or photoelectric converter (photomatrix) can be used.
Photography and Law.
Photography is regulated by different laws in different countries. In Russia, as well as in a number of Western countries, photography is considered permissible in any public place, limiting its freedom in private properties when it affects the rights of private citizens or organizations. Thus, in the USA, the freedom of photography is protected by the first amendment of the Constitution and it is allowed to photograph any visible object and phenomenon in public places. In the UK, since 2008, this freedom has often been restricted by the Anti-Terrorism Act, allowing police to stop photography attempts, and in some cases even photojournalists. In many Middle Eastern countries, taking photos on the streets without permission can lead to arrest and imprisonment .
A private person, whose photo was published in the mass media without his consent, may in some cases receive judicial compensation due to invasion of private life. In many countries, the publication of photographs of minors requires parental consent . For this reason, all the models participating in the photo shoot necessarily sign the so-called “model release”, where they refuse possible demands. An exception may be the cases when filming takes place in a public place, where permission is not required. Such a release is required for the publication of photographs depicting buildings or monuments that represent them intellectual property.
Along with these realities, photography is the subject of copyright. Any photo, unless it is made by special order, is protected from illegal copying, distribution and publication without the permission of the author. A royalty must be paid for publishing in the media for the first time, and in the case of repetition, in most cases, a royalty is provided.
«Լուսանկարչություն» տերմինն ի հայտ է եկել 1839 թվականին։ Այն միաժամանակ և անկախ կիրառել են երկու աստղագետներ. անգլիացի Ջոն Հերշելն ու գերմանացի Ջոան Հենրիխ վոն Մեդլերը:
Լուսանկարչության հայտնագործումը հնարավոր դարձավ շնորհիվ մի քանի բացահայտումների միավորման։ Հին Չինաստանի փիլիսոփա Մո Ցզին դեռևս մ.թ.ա. 5-րդ դարում նկարագրել է օբսկուրի խցիկի ազդեցությունը։ Ավելի ուշ, 4-րդ և 5-րդ դարերում, հույն մաթեմատիկոսներ Արիստոտելն ու Էվկլիդեսը, միմյանցից անկախ, նկարագրել են նմանօրինակ սարքավորում։ Նկարիչները սկսել են օգտագործել այդ հարմարանքը դեռևս միջնադարում՝ հեռանկարային նկարներ ստեղծելիս, իսկ Վերածննդի ժամանակաշրջանի նկարիչների մոտ օբկուրի խցիկը լայնորեն հայտնի էր «մութ սենյակ» անվամբ։
Պահպանված լուսանկարներից ամենահինը, նկարված օբսկուրի խցիկի տեխնոլոգիայի օգնությամբ, թվագրված է 1826-ին և հայտնի է «Տեսարան Լե Գրասի պատուհանից» անվամբ։
Լուսանկարչության գոյության ամբողջ ընթաքում ի հայտ են եկել պատկերի ստացման բազում տեխնոլոգիաներ, հաճախ միմյանցից էականորեն տարբեր և շատ տարբեր արդյունք ապահովող։
Ավանդական լուսանկարչություն.
Լուսանկարչության ամենատարածված տեղնիկա է համարվում լուսանկարչական ապարատի օգնությամբ երկչափ պատկերի ստեղծումը։ Դրա հետ մեկտեղ, օբյեկտիվը՝ հարթ լուսաընկալիչի վրա կառուցում է իր տեսադաշտում տեղակայված առարկաների իրական պատկեր, որի համար կարող են օգտագործվել՝ ֆոտոթիթեղիկը, լուսանկարչական ժապավենը կամ ֆոտոէլեկտրական վերափոխիչը (ֆոտոմատրիցա)։
Լուսանկարչություն և օրենք.
Տարբեր երկրներում լուսանկարահանումը տարբեր օրենքներով է կարգավորվում։ Ռուսաստանում, ինչպես նաև Արևմտյան մի շարք երկրներում համարվում է, որ լուսանկարումը թույլատրելի է ցանկացած հասարակական վայրում՝ սահմանափակելով նրա ազատությունը մասնավոր սեփականություններում, երբ դա խաղտում է մասնավոր քաղաքացիների կամ կազմակերպությունների իրավունքները։ Այսպես, ԱՄՆ—ում լուսանկաչության ազատությունը պաշտպանվում է Սահմանադրության առաջին ուղղմամբ և հասարակական վայրերում թույլատրվում է լուսանկարել ցանկացած տեսանելի առարկա և երևույթ։ Մեծ Բրիտանիայում 2008 թվականից սկսած այդ ազատություը հաճախ սահմանափակվում է Հակաահաբեկչական ակտով՝ թույլ տալով ոստիակնությանը դադարացնել լուսանկարման փորձերը, որոշ դեպքերում անգամ ֆոտոլրագրողներին։ Մերձավոր Արևելքի մեծաթիվ երկրներում փողոցներում առանց թույլատրության լուսանկարահանումը կարող է հանգեցնել ձերբակալության և ազատազրկման։
Մասնավոր դեմքն, ում լուսանկարը հրապարակվել է ԶԼՄ-ներում առանց նրա համաձայնության, որոշ դեպքերում կարող է ստանալ դատական փախհատուցում մասնավոր կյանք ներխուժելու պատճառով։ Շատ երկրներում լուսանկարների հրապարակման համար, որտեղ պատկերված են անչափահասներ պահանջվում է ծնողների թույլատրությունը։ Այդ պատճառով լուսանկարահանումենրում մասնակցող բոլոր մոդելները պարտադիր կերպով ստորագրում են այսպես կոչված «մոդելային ռելիզ», որտեղ հրաժարվում են հավանական պահանջներից։ Կարող են բացառություն լինել այն դեպքերը, երբ նկարահանումը տեղի է ունենում հասարակական վայրում, որտեղ թույլատրություն չի պահանջում։ Նման ռելիզ է պահանջվում այն լուսանկարների հրապարակման համար, որտեղ պատկերված են շինություններ կամ հուշարձաններ, որոնք իրենցից ներկայացնում են մտավոր սեփականություն։
Այս իրողությունների հետ մեկտեղ լուսանկարչությունը հանդիսանում է հեղինակային իրավունքի օբյեկտ։ Ցանկացած լուսանկար, եթե արված չէ հատուկ պատվերով, պաշտպանված է անօրինական կիկնօրինակումից, տիրաժավորումից և առանց հեղինակի թույլատրության հրապարակումից։ ԶԼՄ-ներում առաջին անգամ հրատարակելու համար պետք է վճարվի հոնորար, իսկ կրկնելու դեպքում դեպքերի մեծամասնությունում տրամադրվում է ռոյալթի։